എന്‍റെഴുത്ത്

ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോള്‍ അലറികരഞ്ഞതോര്‍മ്മയുണ്ട്... എങ്കിലും.......... നിറംമങ്ങിയ ബോര്‍ഡുകളും പൊട്ടിപൊടിഞ്ഞ ചോക്കുകഷ്ണങ്ങളും ഉള്ളംകയ്യില്‍ വീണ ആദ്യ അടിയുടെ നോവും ഒരു മിഠായിയുടെ പേരില്‍ പിണങ്ങിമാറിനിന്ന സൗഹൃദവും കല്ലും മണ്ണും നിറഞ്ഞ മെെതാനത്തിലൂടെ വിജയത്തിനായ് കുതിച്ചുപാഞ്ഞ സുഹൃത്തിന്‍റെ കാലടികളില്‍നോക്കി കണ്ണുനീര്‍ ഹൃദയത്തെ തൊട്ടതും ഒരേ ഈരടികള്‍ താളമിട്ടു ചൊല്ലിയതും ഉച്ചനേരങ്ങളിലെ പാത്രങ്ങളുടെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദവും പയറുപ്പേരിയുടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധവും ഇന്നും ഒാര്‍മ്മകളില്‍ മായാതെ കിടപ്പുണ്ട്....... പിന്നെ........ നമുക്കായി മാത്രം പിറന്ന ഒരുപിടി വസന്തക്കാലവും...........

      അന്ന് നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു എന്ന് പറയാനുള്ള ധെെര്യം എനിയ്ക്കുണ്ടായിരു ന്നില്ല.....ഇന്ന് ഇല്ലെന്ന് പറയാനും..........